‘Soldaat Van Aken, de vijand lacht zich dood!’, is een uitspraak van een legerofficier ten aanzien van de dienstplichtige vader van Adriaan Van Aken, na alweer een jammerlijk mislukte schietoefening of dril. Geen al te best soldaat dus, maar Lode Van Aken wordt in de vroege jaren ’70 wel één van de eerste huismannen van ons land. Daardoor groeien Adriaan en zijn zus de facto op met twee moederfiguren.
Om het verhaal van zijn vader te vertellen interviewde Adriaan zijn moeder, zijn zus, zijn vrouw, een paar nichtjes, de enige zus van zijn vader en vier van diens broers. Op basis daarvan maakte hij een achtdelige podcast, een persoonlijk verhaal over een kleurrijke familie waarin ‘en passant’ hete hangijzers als feminisme, gender en rollenpatronen worden aangeraakt, zonder daarbij afbreuk te doen aan de schier onvatbare persoonlijkheid van de soldaat.
De voorstelling vormt het tedere voorgeborchte van de podcast. Een intieme podiumervaring voor een klein publiek die even theatraal als auditief is, en waarin Adriaan weliswaar is te horen, maar de scène voor het overige aan zijn 13-jarige dochter Maria-Julia laat, de enige kleindochter van de soldaat.
‘Adriaan Van Aken had de politieke aard van zulke verhalen met dikke stift kunnen markeren. Maar door dat niet te doen is de zeggingskracht zo mogelijk nog groter. Dit stuk hoeft een integere levenskeuze niet tot boodschap op te kloppen. Van een zeldzame huisman een held maken? Dan zou een patriarchale verbeelding alweer miljoenen huisvrouwen kaltstellen. Nee, in Soldaat Van Aken vinden vader en dochter een kostbaar evenwicht: tussen de poëzie van het particuliere en de politiek van de petite histoire.’ ★★★★ De Standaard
‘Maar wat de sfeer het meest kracht bij zet is de enorme onverholen liefde en aandacht van Adriaan Van Aken voor zijn dochter, en de aandacht en precisie van Maria-Julia voor haar eigen spel. Uit haar blik spreekt nieuwsgierigheid, een herkenbare honger naar de verhalen van haar voorouders.’ – Etcetera